Efektywność NATO po 1990 roku: „Afgański test”

Afganistan był przed inwazją sił koalicyjnych i jest nadal państwem upadłym, traktowanym przedmiotowo w polityce USA oraz pozostałych państw koalicji. Działania militarne kolejnych amerykańskich administracji prezydenckich w Afganistanie cieszyły się na ogół jedynie względnym poparciem opinii publicznej w USA. „Test afgański” NATO uświadomił decydentom, że głównymi problemami pozostaje nadal zarówno szkolenie lokalnych sił bezpieczeństwa z naciskiem na walkę z partyzantami, jak i odbudowa infrastruktury i lokalnych rynków, a także wzmocnienie poziomu zaufania w regionie poprzez m.in. walkę z korupcją i narkobiznesem, obniżenie przestępczości, stabilizację kadr państwowych. Zasadne jest stwierdzenie, że całość kampanii NATO w Afganistanie ma negatywny wpływ na wizerunek Sojuszu i jednocześnie USA jako lidera euroatlantyckiej wspólnoty. Nieefektywność NATO podczas afgańskiej operacji przyczyniła się do względnego osłabienia Paktu i erozji pozycji hegemonistycznej w międzynarodowym układzie sił. W dodatku okazało się, że Sojusz pod względem militarnym, politycznym i ekonomicznym nie jest w stanie urządzić regionu Środkowego Wschodu według własnego uznania.