INSTYTUCJE STANÓW NADZWYCZAJNYCH JAKO GWARANCJA BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA W SYTUACJI SZCZEGÓLNEGO ZAGROŻENIA – ASPEKT KONSTYTUCYJNY

Każde odpowiedzialne państwo powinno posiadać w krajowym prawodawstwie instytucje gwarantujące bezpieczeństwo kraju w sytuacji szczególnego zagrożenia. Polski ustrojodawca w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z 1997 r. (rozdział XI) określił stany nadzwyczajne: stan wojenny, stan wyjątkowy oraz stan klęski żywiołowej. Każdy z nich charakteryzuje się innymi przesłankami, czasem trwania, szczególnym funkcjonowaniem najważniejszych organów państwa czy też możliwością wprowadzenia pewnych ograniczeń w zakresie praw i wolności jednostki. Ustrojodawca przewidział także zasady wprowadzania każdego ze stanów nadzwyczajnych, tj. zasadę wyjątkowości, legalności,
proporcjonalności, celowości, ochrony podstaw systemu prawnego oraz ochrony organów przedstawicielskich. Celem artykułu jest charakterystyka zasad i stanów nadzwyczajnych z punktu widzenia przepisów Konstytucji. Powyższe pozwoli na ukazanie istotności tematyki w zakresie bezpieczeństwa państwa w sytuacji szczególnego zagrożenia.