SZTUKA PRZETRWANIA W KL AUSCHWITZ NA PRZYKŁADZIE KAZIMIERZA PIECHOWSKIEGO

Największy obóz koncentracyjny w okresie II wojny światowej, Auschwitz, jest symbolem ludobójstwa. Dokonywano w nim zbrodni, jakich nie znano w historii ludzkości. Miejsce to było ważną częścią dramatu wojennego i przejawem ludobójczej polityki Niemiec hitlerowskich. Obozy koncentracyjne, zgodnie z ideologią narodowo-socjalistyczną, były skutecznym narzędziem terroru wobec przeciwników politycznych Trzeciej Rzeszy. Każdy esesman bądź więzień funkcyjny mógł bezkarnie pastwić się nad więźniami, nawet ich zabijać. Dla zachowania pozorów praworządności zostały opracowane regulaminy obozów koncentracyjnych, wzorowane na pruskiej dyscyplinie. Bicie oraz inne szykany towarzyszyły wszystkim czynnościom wykonywanym przez więźniów. Niewielka ich część wytrzymywała nieludzkie warunki, doczekała wolności, chociaż okaleczona fizycznie i psychicznie. Można przyjąć, że w walce o przetrwanie obozu liczyły się przede wszystkim cechy osobowe, postawy oraz umiejętności więźniów. Niewątpliwie ważna była odporność fizyczna i psychiczna w skrajnie trudnych warunkach, którą mogli zdobyć wcześniej, w różnych okolicznościach. Kazimierz Piechowski był więźniem KL Auschwitz, gdzie przeżył dwa bardzo trudne lata. W czerwcu 1942 roku zorganizował brawurową ucieczkę z obozu.