Siły powietrzne w międzynarodowych operacjach reagowania kryzysowego – „klasyczna” rola lotnictwa na przykładzie wybranych konfliktów zbrojnych

Celem głównym, a zarazem istotą zadań sił powietrznych w zakresie bezpieczeństwa powietrznego państwa w okresie pokoju i kryzysu jest zapewnienie nienaruszalności jego granic powietrznych. Wstępna analiza operacji reagowania kryzysowego wskazuje na kilka istotnych zmian dotyczących roli sił powietrznych w osiąganiu politycznych i wojskowych celów tych operacji. W operacjach, w których głównym celem działań sił zbrojnych było zajęcie (odzyskanie, utrzymanie) określonego terytorium, rola sił powietrznych była „klasyczna” i polegała na tworzeniu warunków do skutecznego prowadzenia operacji lądowych lub lądowo-morskich, rozstrzygających o osiągnięciu celu wojny przez jedną ze stron konfliktu. Sojusz Północnoatlantycki, a zwłaszcza jego siły zbrojne, jest dobrze przygotowany do reagowania na tradycyjne zagrożenia integralności terytorialnej państw członkowskich. Także zasady i procedury podejmowania decyzji politycznych o ich użyciu w przypadku tego typu zagrożeń (mało prawdopodobnych) mogą sprostać współczesnym uwarunkowaniom.