Rekomendacje dla edukacji włączającej z uwzględnieniem dialogu edukacyjnego

Prezentowany tekst skoncentrowano wokół istotnych obszarów, jakie mają znaczenie dla procesu edukacji włączającej w polskiej rzeczywistości. Szczególne znaczenie przypisuje się wzorcom dydaktyki specjalnej, jako przewodnich idei do urzeczywistniania polityki i praktyki edukacyjnej. Autor próbuje wykazać istotę spójności i harmonii pomiędzy podstawowymi obszarami szeroko rozumianego systemu edukacyjnego jakim jest polityka edukacyjna, warunkująca proces edukacyjny, który z kolei determinuje wszelkie efekty po-znawcze, społeczne i emocjonalne. Dopiero integracja tych obszarów zharmonizowana z założonymi wzorcami sprzyjać będzie oczekiwanemu modelowi edukacji włączającej realizowanej w Szkole dla Wszystkich. Poddano też refleksji najnowsze rekomendacje Ministerstwa Edukacji Narodowej dla procesu edukacji włączającej. Konkluzją rozważań jest propozycja niesformułowanej, a zatem i niedocenianej rekomendacji rozumienia i realizacji edukacji włączającej jako edukacji dialogu. W poszukiwaniu sensu dialogu edukacyjnego odchodzi się już od traktowania go jako metody pracy dydaktycznej czy wychowawczej. Dlatego też podejmując próbę rozważań o dialogu autor nie traktuje go jako wybranej metody pracy nauczycieli, lecz rozpatruje go w kategorii wzorca do zastanowienia się nad jego sensem ogólno-wychowawczym. W takim ujęciu dialog edukacyjny powinien stanowić ideę przewodnią, określającą sposób myślenia o edukacji, pewien „sposób bycia obydwu stron procesu edukacyjnego, umożliwiający zrozumienie innych i samego siebie”.