Marii Dąbrowskiej spór z Przybyszewskim. O eseju „Piewca niedojrzałości duchowej”

Maria Dąbrowska to pisarka wybitna jako autorka opowiadań, powieści Noce i dnie, prowadzonych aż do schyłku życia dzienników. Jako artystka łączyła wielką formę epicką, z ducha Homera, oraz ton intymny. Była też autorką szkiców krytycznych i esejów. Bohater małego eseju Piewca niedojrzałości duchowej to Stanisław Przybyszewski, programowy artysta polskiego modernizmu i przedmiot legendy biograficznej. Tekst ma jednak postać wyznania, a bohaterką staje się sama Dąbrowska, jej dawna a krótka fascynacja dekadenckim modernistą i jej, jako dojrzałej pisarki, spór z Przybyszewskim i odtrącenie go. Budując własną samoświadomość Maria Dąbrowska stoi po stronie literatury otwartej na metafizyczną prawdę bytu. Modernista Przybyszewski, pogrążony w fantazmatach i daleki od dociekań egzystencjalnych, okazuje się obcy.